Συμμετέχοντες

Η Ζωή Αγγέλη σπούδασε νομικά στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ευρωπαϊκό δίκαιο στο Paris II/Assas και ευρωπαϊκό πολιτισμό στο UCL. Ολοκλήρωσε το διδακτορικό της στη γαλλική λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο του Cambridge το 2020. Το βιβλίο της A Critical Encounter: Bataille and Blanchot. Exploring the Literary Real (University of London Press, IMLR, 2022) βασίζεται στο διδακτορικό της και εξετάζει το ερώτημα του τι είδους πραγματικότητα αναπαρίσταται  στη γραφή, καθώς και το ερώτημα της ιδιότυπης (μη) πραγματικότητάς της ίδιας της γραφής. 'Εχει συνεπιμεληθεί με τον Blake Gutt τον δίγλωσσο συλλογικό τόμο Stains/Les Taches: Communication and Contamination in French and Francophone Literature and Culture (Οξφόρδη: Peter Lang, 2019). Από το 2020 διδάσκει στην Ελληνογαλλική Σχολή Ευγένιος Ντελακρουά (LFHED).

Ο Pierre Bayard είναι Γάλλος ψυχαναλυτής, καθηγητής λογοτεχνίας στο Ρaris VIII/Saint Denis και συγγραφέας. Έγινε ευρύτερα γνωστός με το Comment parler des livres que l'on n'a pas lus ? (Πώς να μιλάμε για βιβλία που δεν έχουμε διαβάσει; εκδ. Πατάκης) στο οποίο προτείνει μια απενεχοποιημένη (καθότι και ψυχαναλυτής) και δημιουργική θεωρία γύρω από την ανάγνωση. Για τον Pierre Bayard ο καθένας μας, διαβάζοντας, διαβάζει και συγ-γράφει το δικό του βιβλίο. Στην αστυνομική τριλογία "Qui a tué Roger Ackroyd ?", "Enquête sur Hamlet", και "L'Affaire du chien des Baskerville" (πρόχειρη απόδοση: "Ποιός σκότωσε τον Ρότζερ Ακρόυντ", "Επανεξετάζοντας τον Άμλετ", και "Η υπόθεση του σκυλιού των Μπάσκερβιλ"), ο Pierre Bayard επανεξετάζει κριτικά τρεις λογοτεχνικά πολύ γνωστές και καθιερωμένες λύσεις αστυνομικών μυστηρίων (εδώ περιλαμβάνει, πέρα από τα αστυνομικά μυθιστορήματα της Αγκάθα Κρίστι και του Κόναν Ντόυλ, και τον ΄Αμλετ του Σαίξπηρ). Από το 2017, η διαλεύκανση μυστηρίων στην λογοτεχνία, τον κινηματογράφο, κοκ αποτελεί αντικείμενο συστηματικής έρευνας της διεθνούς ομάδας InterCriPol, της οποίας ο Pierre Bayard είναι ενεργό μέλος και επίτιμος πρόεδρος. Tα βιβλία του εκδίδονται όλα στην σειρά Paradoxe των εκδόσεων Minuit - σειρά η οποία δημιουργήθηκε το 1993 με αφορμή την έκδοση ενός από τα πρώτα βιβλία του (Le Paradoxe du menteur. Sur Laclos, Minuit, 1993). Πέρα από την λογοτεχνική του δράση, ο Pierre Bayard τα ταλευταία χρόνια μελετά συστηματικά τις γενοκτονίες του εικοστού αιώνα. Συμμετέχει ενεργά, ως συνιδρυτής, στο CIREMM, ένα ερευνητικό κέντρο που έχει ως αντικείμενο τη μελέτη εγκλημάτων πολέμου και γενοκτονιών.

Ο Mathieu Bayeuil είναι καθηγητής σύγχρονης λογοτεχνίας. Έχει διδάξει σε πολλαπλά ιδρύματα  στην περιοχή του Παρισιού. Το 2020 ξεκίνησε να διδάσκει στο Lycée Franco-Hellenique Eugène Delacroix στην Αθήνα.

Ο Laurent Binet γεννήθηκε στο Παρίσι το 1972. Γιος ιστορικού, σπούδασε λογοτεχνία στη Σορβόννη και δίδαξε αρχικά στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και στη συνέχεια στα Πανεπιστήμια Paris III (Sorbonne Nouvelle), Paris VII (Diderot) και Paris VIII (Saint-Denis). Το 2010 τιμήθηκε με το βραβείο Goncourt πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα για το μυθιστόρημά του "HHhH" το οποίο μεταφράστηκε σε σαράντα γλώσσες. Το επόμενο μυθιστόρημά του, "Η έβδομη λειτουργία της γλώσσας" ("La Septieme fonction du langage", 2015) μεταφράστηκε σε τριάντα γλώσσες και τιμήθηκε με τα βραβεία Fnac και Interallie. Έχει εκδώσει, επίσης, το δημοσιογραφικό χρονικό "Τίποτα δεν πάει όπως είχαμε σχεδιάσει" ("Rien ne se passe comme prevu", 2012), που αναφέρεται στην προεκλογική καμπάνια του προέδρου Φρανσουά Ολάντ στην οποία συμμετείχε ο ίδιος.

Η Véronique Bruez είναι καθηγήτρια κλασικής λογοτεχνίας. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της στην κλασική λογοτεχνία στη Σορβόννη, άρχισε να ενδιαφέρεται για έναν ουμανιστή κυνηγό χειρογράφων, τον Poggio Bracciolini, του οποίου μετέφρασε το ανέκδοτο κείμενο, Un Vieux doit-il se marier? (Les Belles Lettres). Έχει δημοσιεύσει αρκετές μεταφράσεις από τα ιταλικά και είναι συγγραφέας των βιβλίων Naples allegro con fuoco και De l'amour et de la mer (Gallimard). Το τελευταίο της βιβλίο, Ici habite le bonheur (Arléa), είναι ένα ντουλάπι αξιοπερίεργων αντικειμένων (cabinet de curiosités) για τα λατινικά και τα ελληνικά.

Η Isabelle Cervellin-Chevalier είναι διδάκτωρ ελληνικών σπουδών, μεταφράστρια λογοτεχνίας και μυθιστοριογράφος. Η διδακτορική της διατριβή είχε ως θέμα την "Κριτική έκδοση και γαλλική μετάφραση του Χρονικού της Κύπρου του Λεόντιου Μαχαιρά", με βάση το μεσαιωνικό χειρόγραφο γραμμένο σε βυζαντινή παλαιογραφία.

Κυριότερες μεταφράσεις: 15 ποιητικές φωνές από την Κύπρο. Μετάφραση θεατρικών έργων της Κύπριας θεατρικής συγγραφέως Ευρυδίκης Περικλέους-Παπαδοπούλου. Αντιγόνη, ένα ποιητικό θεατρικό έργο της Ευαγγελίας Ανδριτσάνου (ένα από τα 12 ελληνικά βιβλία που επιλέχθηκαν για το βραβείο Jean Moreas 2022) η μετάφραση στα γαλλικά αναζητά τον εκδότη της. Μυθιστορήματα : 2021 Πολυφωνία, η Ελλάδα των ιστοριών στην Ιστορία - Editions L'Harmattan. 2017 La danse des sept voiles - Editions Encre Rouge. 2018 Moundjou - Editions Encre Rouge (επανέκδοση). 2002 Une histoire du doux pays de Chypre - Editions Praxandre.

Τα τελευταία χρόνια έχει ασχοληθεί με την συγγραφή τουριστικών οδηγών για την Hachette/évasion (αναμόρφωση των μπλε οδηγών) για την Αθήνα, την Πελοπόννησο, την Κρήτη και την Κύπρο καθώς και με τη συγγραφή τουριστικών άρθρων για τη Le Figaro για την προώθηση της Ελλάδας.

Η Delphine Edy είναι διδάκτωρ συγκριτικής λογοτεχνίας, καθηγήτρια γερμανικών σε προπαρασκευαστικές τάξεις (classes préparatoires) και λέκτορας συγκριτικής λογοτεχνίας και θεατρικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου. Το βιβλίο της Thomas Ostermeier : explorer l'autre face du réel pour recréer l'œuvre en scène εκδόθηκε από τις εκδόσεις Presses du réel στη Ντιζόν τον Σεπτέμβριο του 2022. Συν-επιμελήθηκε επίσης μαζί με τον André Petitjean το τεύχος του περιοδικού Pratiques 191-192 Théâtre contemporain: Écritures et Représentations, το οποίο εκδόθηκε στα τέλη του 2021. Είναι συνεργαζόμενο μέλος του CRLC (Πανεπιστήμιο της Σορβόννης) και του ACCRA (Στρασβούργο) και μόλις μετέφρασε για το L'Arche Agence théâtrale το ödipus της Maja Zade, το οποίο θα παρουσιαστεί στο Théâtre de Liège και στο Théâtre Varia στις Βρυξέλλες τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο του 2024, Έχει ήδη γράψει περισσότερα από είκοσι άρθρα για την αναπαράσταση της πραγματικότητας, τους δεσμούς μεταξύ κειμένου και σκηνής, το σύγχρονο θέατρο στο σταυροδρόμι της ηθικής, της αισθητικής και της πολιτικής, καθώς και για θέματα μετάφρασης και την επανεγγραφή των μύθων.

Καθηγήτρια στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση από το 1995, απο το 2021 διδάσκει στο γαλλοελληνικό λύκειο Eugène Delacroix στην Αθήνα. Συμμετείχε επί δύο χρόνια ως εκπαιδεύτρια στο σχέδιο ακαδημαϊκής κατάρτισης της ακαδημίας του Créteil σχετικά με τα νέα προγράμματα του λυκείου, ιδίως στο θέμα της εξοικείωσης των μαθητών με λογοτεχνικά έργα.

Η Caroline Julliot είναι λέκτορας (maîtresse de conférences) στο Πανεπιστήμιο του Le Mans, με ειδίκευση στη γαλλική λογοτεχνία του 19ου και 21ου αιώνα. Από το 2017, συνεργάζεται με τον Pierre Bayard στο δίκτυο InterCriPol και στο περιοδικό που εκδίδει. Στο Le Procès de Monte-Cristo, που θα εκδοθεί τον Μάιο του 2023, προτείνει την επέκταση της αστυνομικής κριτικής μέσω της δικαστικής κριτικής - όπου, ανεξάρτητα από τα εγκλήματα ή τα αδικήματα που μπορεί να έχουν διαπράξει, ο στόχος είναι να διασφαλιστεί ότι όλοι οι φανταστικοί χαρακτήρες θα έχουν την θεμελιωδώς σημαντική εγγύηση μιας δίκαιης δίκης.

Ο Ορέστης Καραβάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973. Αποφοίτησε από το Τμήμα Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στη Βαρκελώνη και το Στρασβούργο. Το 2004 παρουσίασε στο  Université de Strasbourg τη διδακτορική του διατριβή με τίτλο Lucien et la tragédie, η οποία δημοσιεύθηκε την επόμενη χρονιά στη σειρά   Untersuchungen zur antiken Literatur und Geschichte του εκδοτικού οίκου Walter De Gruyter και τιμήθηκε με το Βραβείο Zographos της Association pour l’encouragement des Etudes Grecques και το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών.  Οι μελέτες του αναφέρονται κυρίως στα λογοτεχνικά ρεύματα και τα θρησκευτικά φαινόμενα της αυτοκρατορικής εποχής, στην επιβίωση και την παρωδία του κλασικού και μετακλασικού δράματος κατά την ύστερη αρχαιότητα,καθώς και στο ύστερο έπος. Από τις εκδόσεις «Δαίδαλος» κυκλοφορούν οι σχολιασμένες εκδόσεις που εκπόνησε για την Ποδάγρα του Λουκιανού και για την Αρπαγή της Ελένης του Κόλλουθου. Είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.

Ο Πέτρος Μάρκαρης γεννήθηκε το 1937 στην Κωνσταντινούπολη. Ζει στην Αθήνα. Σπούδασε οικονομικά στη Βιέννη (Αυστρία). Έχει γράψει θεατρικά έργα (ανάμεσά τους την "Ιστορία του Αλή Ρέτζο"), καθώς και σενάρια ελληνικών ταινιών και τηλεοπτικών σειρών, ενώ έχει μεταφράσει έργα πολλών Γερμανών δραματουργών, όπως του Μπρεχτ και του Γκαίτε. Έχει συνεργαστεί με τον σκηνοθέτη Θεόδωρο Αγγελόπουλο στα σενάρια των ταινιών του τελευταίου. Έχει εκδώσει πλήθος βιβλίων, μεταξύ των οποίων: Περαίωση, αστυνομικό μυθιστόρημα (Αθήνα 2011), Ληξιπρόθεσμα δάνεια, αστυνομικό μυθιστόρημα (Αθήνα 2010), Παλιά, πολύ παλιά, αστυνομικό μυθιστόρημα (Αθήνα 2008), Κατ’ εξακολούθηση, αυτοβιογραφικές ιστορίες (Αθήνα 2006), Βασικός Μέτοχος, αστυνομικό μυθιστόρημα (Αθήνα 2006), Η Αθήνα πρωτεύουσα των Βαλκανίων, διηγήματα (Αθήνα 2004), Ο Τσε αυτοκτόνησε, αστυνομικό μυθιστόρημα (Αθήνα 2003). Ο κεντρικός ήρωας των μυθιστορημάτων του, ο αστυνόμος Κώστας Χαρίτος, δεν έχει καμιά σχέση ή ομοιότητα με τον Ηρακλή Πουαρό της Αγκάθα Κρίστι ούτε με τον Φίλιπ Μάρλοου του Ρέημοντ Τσάντλερ. Θυμίζει όμως αμυδρά τον αστυνόμο Μαιγκρέ του Ζορζ Σιμενόν και είναι κατά κάποιον τρόπο ο διάδοχος του εμβληματικού αστυνόμου Μπέκα, ήρωα του Γιάννη Μαρή. Τα βιβλία του Πέτρου Μάρκαρη έχουν μεταφραστεί σε 14 γλώσσες. Το 2005 του απονεμήθηκε το βραβείο Deutscher Krimipreis  για το μυθιστόρημά του Live!. Το 2013 τιμήθηκε με το "Μετάλιο Γκαίτε" από το γερμανικό κράτος, σε τελετή που διοργανώθηκε στην Βαϊμάρη "για την εξαιρετική προσφορά του στη γερμανική γλώσσα και τις διεθνείς πολιτιστικές σχέσεις".

Ο Πέτρος Μαρτινίδης είναι ομότιμος καθηγητής του Τμήματος Αρχιτεκτόνων στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1946, με σπουδές αρχιτεκτονικής, ψυχολογίας, θεωρίας κειμένων, ιστορίας και φιλοσοφίας των επιστημών, και δίδαξε στην Πολυτεχνική Σχολή για 35 χρόνια. Έχει γράψει πολλά άρθρα και βιβλία σχετικά με τα επιστημονικά του πεδία, στα οποία περιλαμβάνονται Συνηγορία της παραλογοτεχνίας (εκδ. Πολύτυπο, 1982, εκδ. Υποδομή, 1994), Πώς πάνε στον "παράδεισο" του Αρκά. Ανατρέχοντας στην ιστορία του γέλιου (εκδ. Ύψιλον, 2007), "Κριτική και ευαισθησία" (εκδ. Νεφέλη, 2011), Η εξέλιξη του κριτικού στοχασμού για την τέχνη, Μεταμορφώσεις του θεατρικού χώρου: τυπικές φάσεις κατά την εξέλιξη των θεάτρων στη Δύση (εκδ. Νεφέλη, 1999, Βραβείο της Ένωσης Κριτικών θεάτρου, 2000). Η έντονη παρουσία του στο αστυνομικό μυθιστόρημα ξεκινά με την τετραλογία "Κατά συρροήν" (εκδ. Νεφέλη, 1998), "Σε περίπτωση πυρκαϊάς" (εκδ. Νεφέλη, 1999), "Παιχνίδια μνήμης" (εκδ. Νεφέλη, 2001) και "Δεύτερη φορά νεκρός" (εκδ. Νεφέλη, 2002). Ακολούθησε η τριλογία "Μοιραίοι αντίκατοπτρισμοί" (εκδ. Νεφέλη, 2003), "Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία" (εκδ. Νεφέλη, 2005) και "Ο Θεός φυλάει τους άθεους" (εκδ. Νεφέλη, 2006). Τελευταίες του δημοσιεύσεις στον χώρο της αστυνομικής λογοτεχνίας είναι τα μυθιστορήματα Σύρριζα (εκδ. Νεφέλη, 2014) και 17 ώρες (εκδ. Πατάκη, 2016).

Καθηγητής Θεατρολογίας του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Προσκεκλημένος Καθηγητής και ερευνητής σε επιστημονικά κέντρα και Πανεπιστήμια της Ευρώπης (Οξφόρδη, Παρίσι, Βερολίνο, Δουβλίνο, Ελσίνκι, Κοΐμπρα, Πράγα, Μπρνο, Παβία, Λευκωσία κ.ά.), της Αμερικής (Brown, Harvard, Princeton κ.ά.) και της Αυστραλίας (Σίδνεϋ, Μελβούρνη). Ιδρυτικό μέλος (1997) του Ευρωπαϊκού Δικτύου Έρευνας και Τεκμηρίωσης Παραστάσεων Αρχαίου Ελληνικού Δράματος και συντονιστής Εντατικού Προγράμματος Μαθημάτων στην Επίδαυρο με τη συνεργασία μελών του παραπάνω δικτύου (2002-2011).  Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν την ιστορία του ελληνικού θεάτρου με ιδιαίτερη έμφαση στη σύγχρονη ελληνική δραματουργία και σκηνική πρακτική, την πρόσληψη του ιταλικού μελοδράματος στην Κέρκυρα, την ιστορία του θεάτρου στα Επτάνησα και την μελέτη των παραστάσεων του αρχαίου δράματος κατά την νεότερη εποχή (από τον 16ο έως τον 20ό αιώνα). Δοκίμια και άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε επιστημονικά περιοδικά, εφημερίδες και θεατρικά προγράμματα. Συνεργάζεται με ελληνικούς θεατρικούς οργανισμούς. Ενδεικτικές του δημοσιεύσεις: Αντί κριτικής. Σημειώσεις ενός συστηματικού θεατή, Αθήνα: Εκδόσεις Καστανιώτη, 2006, Το θέατρο στην Ελλάδα 1940-2000, Μια επισκόπηση, Αθήνα: Εκδόσεις Καστανιώτη, 2005, Μολιέρος, Αθήνα: Επικαιρότητα, 2002. 

Η Ρένα Μπρισίμη-Μαράκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960. Φοίτησε στη Σχολή Ουρσουλινών και σπούδασε φιλολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (κλασικό τμήμα), απ' όπου αποφοίτησε με άριστα το 1982. Από το 2011 είναι κάτοχος Διδακτορικού του Πανεπιστημίου της Γενεύης, με αντικείμενο τη διδασκαλία των Νέων Ελληνικών σε πολύγλωσσες τάξεις. Από το 1990 εργάζεται ως καθηγήτρια νέων ελληνικών και ελληνικής ιστορίας στο Lycee Franco-Hellenique d' Athenes (Eλληνο-Γαλλικό σχολείο Αγίας Παρασκευής - γυμνάσιο και λύκειο του γαλλικού τμήματος), διδάσκοντας κυρίως δίγλωσσους μαθητές. Ασχολήθηκε με τη μετάφραση και τη δημοσιογραφία. Το 1987 παρακολούθησε ειδικά μαθήματα για "animateurs" στο Remscheid της Γερμανίας. Έχει γράψει άρθρα για τη δίγλωσση εκπαίδευση και έχει συμμετάσχει ως ομιλήτρια σε ημερίδες και συνέδρια.

Ο Στράτος Μυρογιάννης διδάσκει Θεωρία της Λογοτεχνίας και Δημιουργική Γραφή στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Σπούδασε Νεοελληνική και Συγκριτική Λογοτεχνία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Σύγχρονες και Μεσαιωνικές Γλώσσες στο Πανεπιστήμιο του Cambridge (PhD). Έχει διδάξει μαθήματα νεοελληνικής λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Έχει δημοσιεύσει εργασίες για τη νεοελληνική και ευρωπαϊκή λογοτεχνία και ιστορία. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν την ιστορία και τη θεωρία του εθνικισμού και της εθνικής ταυτότητας, το αστυνομικό μυθιστόρημα, τη θεωρία της λογοτεχνίας και τη δημιουργική γραφή. Έχει δημοσιεύσει τις μονογραφίες The Emergence of a Greek Identity (1700-1821), Newcastle upon Tyne, Cambridge Scholars Publishing (2012) και From Mystery Tales to the Detective Plot: The appearance of an enigmatic genre in the Greek 19th century, Athens, Alexandria Publishing (2012). Είναι επίσης συν-επιμελητής του συλλογικού τόμου Stratos Myrogiannis και Constantinos Repapis (eds), Economics and Art Theory, London, Routledge (2023).

Η Έφη Παπαδόδημα είναι κύρια ερευνήτρια (Β' βαθμίδα) στην Ακαδημία Αθηνών (Κέντρο Ερευνών Ελληνικής και Λατινικής Φιλολογίας). Είναι κάτοχος διδακτορικού διπλώματος στις Κλασικές Σπουδές από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και έχει διδάξει σε διάφορα πανεπιστήμια, μεταξύ άλλων στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Όστιν και στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα και οι δημοσιεύσεις της επικεντρώνονται στην αρχαία ελληνική μυθολογία και το δράμα -ιδιαίτερα στην αντιμετώπιση των εθνικών ταυτοτήτων και των ηθικών αξιών από την ελληνική τραγωδία- και στην ιστορία των ιδεών. Είναι συγγραφέας πολλών άρθρων σε αυτούς τους τομείς, καθώς και των ακόλουθων μονογραφιών: Foreignness Negotiated: Foreignness Negotiated: Conceptual and Ethical Aspects of the Greek-Barbarian Interaction in Fifth-Century Literature (2013), Seneca's Thyestes (2011, στα ελληνικά), και Sophocles' Ajax (2018, στα ελληνικά). Έχει επιμεληθεί τους τόμους: Greek Drama and Popular Morality (2019), Faces of Silence in Ancient Greek Literature (2020), New Approaches to Ancient Epic (2020), και Ancient Greek Literature and the Foreign (2022).

Η Ιωάννα Παπαδοπούλου σπούδασε Κλασική Φιλολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου εκπόνησε και τη διδακτορική διατριβή της στο Αρχαίο Δράμα. Η μεταδιδακτορική της έρευνα  για τα αρχαία αινίγματα εκπονήθηκε (με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών) στο τμήμα Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Επιστήμης (Ε.-Κ. Παν/μιο Αθηνών). Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα και οι δημοσιεύσεις της εστιάζονται στο αρχαίο ελληνικό και  το ρωμαϊκό δράμα, τη μετρική, την αρχαία γεωγραφία και την εξ αποστάσεως εκπαίδευση (εφαρμογή στη διδασκαλία του αρχαίου θεάτρου). Η μονογραφία της «Οι Αντιφωνίες στα Χορικά του Αισχύλου» (Αθήνα 2006) βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών. Από το 2019 είναι (μόνιμη) Επίκουρος Καθηγήτρια στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Είναι κριτής και μέλος της συντακτικής επιτροπής διεθνών περιοδικών για τον πολιτισμό και το θέατρο. Έχει συνεργαστεί, ως επιστημονική σύμβουλος, σε θεατρικές παραστάσεις και στη συγγραφή θεατρικών έργων.

Η Claire Paulian είναι λέκτορας (Maitresse de Conférences) στο Université de Paris Cité. Η έρευνά της επικεντρώνεται στις σύγχρονες μεταφράσεις, επανεκδόσεις και αναδιατυπώσεις των Μεταμορφώσεων του Οβιδίου. Έχει δημοσιεύσει ένα βιβλίο με τίτλο Les Métamorphoses d'Ovide aujourd'hui. Une mémoire en déplacements (éd. Classiques Garnier, 2019) στο οποίο μελετά τη μνημονική μεταβλητότητα του κειμένου του Οβιδίου και αμφισβητεί την έννοια του "αληθινού κειμένου".  Είναι επίσης κριτικός λογοτεχνίας για το En attendant Nadeau.

Η Ίρις Πολύζου σπούδασε κοινωνική γεωγραφία στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales και εκπόνησε διδακτορική διατριβή σε καθεστώς διεθνούς συνεπίβλεψης στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και στο Πανεπιστήμιο του Poitiers, με θέμα τη χωρική και κοινωνική εγκατάσταση των μεταναστών στην Αθήνα. Είναι επιστημονική συνεργάτης της Γαλλικής Σχολής Αθηνών, στον τομέα Μοντέρνων και Σύγχρονων Σπουδών, καθώς και μέλος της συντακτικής επιτροπής του Κοινωνικού Άτλαντα της Αθήνας, μιας τρίγλωσσης ηλεκτρονικής συλλογής κειμένων για τις σύγχρονες μεταλλαγές της Αθήνας. Απασχολείται επιστημονικά σε ερευνητικά προγράμματα με αντικείμενο τη μελέτη του μεταναστευτικού φαινομένου στον αστικό χώρο, καθώς και τους χωρικούς και κοινωνικούς διαχωρισμούς στην Αθήνα και τις γειτονιές της. Παράλληλα, έχοντας αποφοιτήσει από την Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, εργάζεται ως στέλεχος στη δημόσια διοίκηση.

Η Stéphane Pouyaud είναι λέκτορας (maîtresse de conférences) συγκριτικής λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Ρουέν, μέλος του εργαστηρίου CÉRÉdI. Ένα μέρος του έργου της, συμπεριλαμβανομένης της διατριβής της, ασχολείται με την παρωδία στο μυθιστόρημα κατά τους αρχαίους αιώνες -ιδίως στο ελληνικό μυθιστόρημα-, ενώ ένα άλλο με αφηγηματολογικά ζητήματα στο αστυνομικό μυθιστόρημα, ιδίως στην Αγκάθα Κρίστι. Οι πιο πρόσφατες δημοσιεύσεις της περιλαμβάνουν:

- "Folie criminelle et folie narrative dans Endless Night d'Agatha Christie", στο Nathalie Jaëck, Clara Mallier, Arnaud Schmitt, Romain Girard (επιμ.), Les Narrateurs fous/Mad Narrators, Maison des Sciences de l'Homme d'Aquitaine, Pessac, 2014.

- "Quand le narrateur se révèle antipathique : narratueur et pacte de lecture policier chez Agatha Christie", ημερίδα "Le narrateur antipathique", που διοργανώθηκε στο Πανεπιστήμιο Reims Champagne-Ardenne, Μάρτιος 2017, διαθέσιμο στη διεύθυνση: https://www.univ-reims.fr/media-files/13151/article-stephane-pouyaud.pdf.

- "Narratrices criminelles et questions de genre : Piège pour Cendrillon de Sébastien Japrisot, Bettý d'Arnaldur Indriðason et Les Apparences de Gillian Flynn", πρακτικά του colloquium του Πανεπιστημίου της Ρουέν Figures et personnages de criminelles, des histoires tragiques au roman policier, 7-9 Ιουνίου 2017, υπό έκδοση.

- La Parodie, GF Corpus, Garnier Flammarion, υπό προετοιμασία.

Ο Γιώργος Σαμπατακάκης είναι Aναπληρωτής Kαθηγητής Θεατρολογίας στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών. Σπούδασε Θεατρολογία στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ (1997, άριστα, πρώτος) και έλαβε ειδίκευση στην αρχαιοελληνική τραγωδία και την πρόσληψή της από το Πανεπιστήμιο του Cambridge (M.Phil.) με υποτροφία του ιδίου Πανεπιστημίου. Απέκτησε διδακτορικό δίπλωμα στις Θεατρικές Σπουδές από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου με υποτροφία του Ιδρύματος Ωνάση και εκπόνησε μεταδιδακτορική έρευνα με θέμα την θεατρική κριτική στην Ελλάδα στο Τ.Θ.Σ. του Πανεπιστημίου Πατρών με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών. Ασχολείται με την Ιστορία και τη Θεωρία του Θεάτρου, τη Θεωρία της Σκηνοθεσίας και της Κριτικής και την Πρόσληψη του Αρχαίου Δράματος, ενώ πρόσφατα έστρεψε το ενδιαφέρον του στην Queer Θεωρία. Έχει συμμετάσχει σε επιστημονικά συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό, και έχει διατελέσει μέλος κρατικών επιτροπών θεατρικών επιχορηγήσεων. Οι πιο πρόσφατές του δημοσιεύσεις περιλαμβάνουν: “From the ekkyklema to Ivo Van Hove: The Technology of Presence in Multimedia Theatre and the Presence of the Digital in Performance”, G. Rodosthenous and A. Poulou (eds), Greek Tragedy and the Digital, London: Bloomsbury, 2022; ”VISUAL ESSAY: Rebranding the nation: Performances of 1821″, Journal of Greek Media & Culture, 8.1, 2022, 117-123; HIV/AIDS, Θέατρο και Τραύμα/HIV/AIDS, Theatre and Trauma, Athens: Sokoli Publications, 2021.

Η Αγγελική Σπυροπούλου είναι Καθηγήτρια της Νεότερης Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας και Θεωρίας στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Σχολής Καλώς Τεχνών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και Ερευνητικός Εταίρος (Research Fellow) του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (School of Advanced Study), όπου διευθύνει ερευνητικό σεμινάριο με τίτλο ‘Comparative Modernisms’. Ασχολείται με τη συγκριτική λογοτεχνία, την κριτική θεωρία, φιλοσοφικές προσεγγίσεις της λογοτεχνίας και της τέχνης, και με σχέσεις ιστορίας, μοντερνισμού, νεωτερικότητας και φύλου. Επιλεγμένα βιβλία: Virginia Woolf, Modernity and History: Constellations with Walter Benjamin (Palgrave-Macmillan), Βάλτερ Μπένγιαμιν: Eικόνες και μύθοι της νεωτερικότητας (επιμ., εκδ. Αλεξάνδρεια), Σύγχρονη ελληνική πεζογραφία (συνεπιμ. εκδ. Αλεξάνδρεια), Culture Agonistes: Debating Culture, Rereading Texts (συνεπιμ. Peter Lang), Τόποι του μοντέρνου: ευρωπαϊκή λογοτεχνία και νεωτερικότητα (υπό έκδοση, εκδ. Αλεξάνδρεια), και Historical Modernisms: Time, History and Modernist Aesthetics (Βloomsbury) σε συνεπιμέλεια με τον Jean-Michel Rabaté. Πρόσφατες εργασίες της για τον μοντερνισμό συμπεριλαμβάνονται στoυς τόμους, 1922: Literature, Culture, Politics (Cambridge University Press), Sentencing Orlando (Edinburgh University Press), The Edinburgh Dictionary of Modernism (Edinburgh University Press).

Ως καθηγητής γαλλικών στο Gymnase de Beaulieu στη Λωζάνη, διερεύνησε με τους.ις μαθητές.ριες του τη δολοφονία του Λαΐου στον Οιδίποδα Τύραννο. Η δολοφονία του Λαΐου αποτέλεσε το αντικείμενο της μεταπτυχιακής του διατριβής (2019) και είναι το θέμα της εισήγησής του στο συμπόσιο.

Η Lucie Thévenet είναι λέκτορας (Maîtresse de conférences) ελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Νάντης και μέλος του εργαστηρίου "LAMo - Littératures antiques et modernes" (UR 4276). Είναι ειδικός στην αρχαία ελληνική τραγωδία και έχει δημοσιεύσει ένα βιβλίο για το ζήτημα της ταυτότητας και της κατασκευής του θεατρικού χαρακτήρα στην ελληνική τραγωδία, με τίτλο Le Personnage, du mythe au théâtre (Les Belles Lettres, 2009). Η προσέγγισή της συνδυάζει το ζήτημα της προσαρμογής του μυθολογικού υλικού στο θέατρο και το πρόβλημα των υλικών περιορισμών της αναπαράστασης. Ασχολείται επίσης με τη μετάδοση και την πρόσληψη του αρχαίου θεάτρου, από την αρχαιότητα έως τη σύγχρονη εποχή, με ένα νέο έργο με τίτλο Phèdre à Hippolyte. Scènes d'aveux antiques et contemporaines (Les Belles Lettres, 2022) που δημοσιεύεται στη συλλογή "Vérité des mythes" των εκδόσεων Les Belles Lettres.

O Jean - Philippe Toussaint γεννήθηκε στις Βρυξέλλες το 1957. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες και ιστορία στο Παρίσι και εργάστηκε ως καθηγητής γαλλικών σε λύκειο της Αλγερίας. Εμφανίστηκε στο λογοτεχνικό προσκήνιο το 1985 με το La salle de bain από τις Editions de Minuit (ελλ. μτφρ. Το λουτρό, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1986). Από τον ίδιο εκδοτικό οίκο έχουν κυκλοφορήσει όλα τα βιβλία του: Monsieur, 1986, L' appareil photo, 1989, La reticence 1991, La television, 1996 (ελλ. μτφρ. Τηλεόραση εγώ; Όχι, ευχαριστώ, εκδ. Νέα Σύνορα), Autoportrait a l' etranger, 2000. Παράλληλα, ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο, ως σκηνοθέτης, παραγωγός και σεναριογράφος.

Ο Θανάσης Χατζόπουλος γεννήθηκε το 1961 στο Αλιβέρι Ευβοίας, όπου έζησε μέχρι το 1978. Ελληνική επαρχία ο φυσικός χώρος και περιβάλλον με λόγιες επιρροές ως την οριστική μετοικεσία στην πρωτεύουσα, όπου σπουδάζει ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύεται στην παιδοψυχιατρική. Είναι ψυχαναλυτής, μέλος της Societe de Psychanalyse Freudienne (Παρίσι). Ποίηση και ψυχανάλυση είναι οι δύο όχθες ανάμεσα στις οποίες κινήθηκε μέχρι σήμερα στη ζωή και στην εργασία του. Εκτός από ποίηση γράφει δοκίμια και για τη λογοτεχνία που δημοσιεύονται σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες. Επίσης, μετέφρασε Γάλλους ποιητές και Άγγλους ψυχαναλυτές. Η ποίηση του έχει μεταφραστεί σε έντεκα γλώσσες) αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά, καταλανικά, σουηδικά, λιβανικά, σλοβένικα, βουλγαρικά κ.ά). Το 2013 τιμήθηκε με το βραβείο του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου του. Επίσης το ίδιο έτος βραβεύτηκε με το γαλλικό βραβείο ποίησης Max Jacob Etranger 2013 για το βιβλίο "Cellule", σε μετάφραση Alexandre Zotos και Louis Martinez, δίγλωσση έκδοση από τις εκδόσεις Cheyne.

Ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως ψυχαναλυτής παιδιών και ενηλίκων.

Βραβεία: Βραβείο Ιδρύματος Πέτρου Χάρη Ακαδημίας Αθηνών 2013, Max Jacob Étranger 2013, Κρατικό Βραβείο Διηγήματος - Νουβέλας 2021, Βραβείο Ποίησης - Περιοδικό "www.oanagnostis.gr" 2022